ATG Medic

    logo
    Klinika medycyny regeneracyjnej
    1. HOME >    
    2. Ozonoterapia >    

    Ozonoterapia Warszawa  

    Najważniejsze daty w historii, w następstwie których rozpoczęło się wykorzystywanie ozonu w medycynie.
    • 1795 r. Marun zauważył obecność charakterystycznego zapachu przy przechodzeniu iskier przez powietrze
    • 1840 r. Schonbein odkrył, że podczas elektrolizy wody powstaje na anodzie specyficzny zapach, zbliżony do tego, który wyczuwa się po burzy, nazwał go słowem z jęz. greckiego – ozon – tzn. wąchać.
    • 1873 r. Fox zaobserwował zabijanie mikroorganizmów przez ozon.
    • 1894 r. Zastosowanie ozonu do leczenie gruźlicy u ludzi.
    • 1915 r. Wolff zastosował mieszaninę tlenowo ozonową w celu odkażania ran.
    • 1935 r. Zastosowanie doodbytnicze mieszaniny tlenowo- ozonowej do leczenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, zapalenia kości przetok pęcherzowo – odbytniczych.
    W latach sześćdziesiątych XX wieku podstawy teoretyczne dotyczące ozonoterapii w chirurgii stworzył Austriak prof. Ottokar Rokitansky.
    Lata 80 te XX wieku, to sukces w leczeniu mięsaka Kaposiego i HIV i wielu innych schorzeniach.
    W Polsce pionierem i liderem ozonoterapii był prof. Zygmunt Antoszewski, chirurg i anestezjolog, który od 1986 roku rozpoczął leczenie mieszaniną tlenowo-ozonową w Katowicach w pierwszej w Polsce Przyszpitalnej Poradnii Ozonoterapii, gdzie w latach 1986-1993 wykonał ponad 26000 zabiegów, głównie w leczeniu powikłań zaawansowanej miażdżycy tętnic kończyn dolnych, owrzodzeń kończyn dolnych przebiegu cukrzycy, schorzeń naczyń żylnych i innych trudno gojących się ran. Jednocześnie współpracował z wieloma klinikami na Śląsku lecząc schorzenia okulistyczne a także SM. Był założycielem Polskiego Towarzystwa Ozonoterapii, które po śmierci profesora w 2007 r. zaprzestało aktywności. Na szczęście udało się zebrać grupę entuzjastów i praktyków co w efekcie pozwoliło reaktywować Polskie Towarzystwo Ozonoterapii
    Ozonoterapia

    Właściwości ozonu   

    Ozon jest odmianą tlenu – cząsteczka tlenu ma 2 atomy tlenu a cząsteczka ozonu 3 atomy tlenu. Ozon powstaje z powietrza atmosferycznego pod wpływem wyładowań elektrycznych
    i promieniowania ultrafioletowego.

    3O₂↔2O₃

    Max stężenie ozonu jest 25-30 km nad powierzchnią morza (NPM). Ozonosfera jest specyficznym filtrem i zatrzymuje promieniowanie UVC zabójcze dla organizmów żywych, osłabia UVB docierające do pow. ziemi – w efekcie dociera do nas ok. 20% – jest to promieniowanie potrzebne do syntezy wit. D w skórze. UVA jest najmniej szkodliwe, choć w nadmiarze uszkadza włókna kolagenowe i jest przyczyną przedwczesnego starzenia skóry.

    Ozon w postaci gazowej jest toksyczny powodując zmiany patologiczne w nabłonku płuc, choć były doniesienia z ośrodków w Japonii o stosowaniu mieszaniny tlenowo- ozonowej, o niskim stężeniu ozonu, u chorych z astmą oskrzelową.

    Sprawdź cennik

    Dbanie o odpowiednią szczelność ozonosfery jest podstawą życia na ziemi, dlatego tak ważną staje się walka o zmniejszenie emisji CO2, SO, freonu i innych gazów, które uszkadzają warstwę ozonową.

    Z biochemicznego punktu widzenia najważniejszymi związkami ozonu w organizmie są ozonki – to połączenia ozonu z organicznymi związkami nienasyconymi i jon nadtlenkowy O2-, który jest silnym wolnym rodnikiem i uruchamia w organizmie mechanizmy przeciw wolnorodnikowe – antyoksydacyjne organizmu. W stężeniu w jakim ozon jest aplikowany w trakcie zabiegu ozonoterapii, jest absolutnie bezpieczny dla człowieka
    i nie może być traktowany jako „szkodliwy oksydant”. Dla tego stężenia już 1 układ antyoksydacyjny człowieka potrafi go „zneutralizować”. Organizm ludzki posiada tymczasem kilkanaście różnych układów antyoksydacyjnych, działających w różnych mechanizmach. Po zabiegu ozonoterapii aktywowanych jest wszystkich kilkanaście szlaków antyoksydacyjnych! Dzięki temu organizm poradzić sobie może w wieloma innymi wolnymi rodnikami. Wolne rodniki, w tym wolne rodniki tlenowe, nie tylko wpływają na gorsze funkcjonowanie narządów, wygląd skóry ale przede wszystkim są czynnikami, które uszkadzają DNA – działają mutagennie i kancerogennie. To jeden z mechanizmów, w których ozon działa przeciwnowotworowo.

    Wpływ ozonu na metabolizm w komórce   

    1. Ozon wzmaga transbłonowy przepływ tlenu. Proces ten zachodzi zarówno w erytrocytach, jak i w komórkach jądrzastych, czyli narządowych. Odbywa się to poprzez następujące procesy:
    • Wnikając do błony komórkowej erytrocytu ozon powoduje skrócenie łańcucha nienasyconych kwasów tłuszczowych, co rozluźnia strukturę lipidów tej błony. Wynikiem tego jest uelastycznienie erytrocytów, odzyskanie dwuwklęsłego kształtu, znika rulonizacja krwinek. Usprawnia to w znacznej mierze krążenie, szczególnie w naczyniach włosowatych – bardziej elastyczne erytrocyty łatwiej przechodzą przez naczynia, przez co poprawia się zaopatrzenie tkanek w tlen i substancje odżywcze.
    • Ozon wnikając do erytrocytów podwyższa poziom dwufosfoglicerynianu, dzięki któremu hemoglobina łatwiej oddaje tlen do komórek. Odbywa się to przy znacznym udziale glutationu i jego form pochodnych. Kwasica, czy też zwykłe zakwaszenie, które dotyka większość z nas, powoduje zmniejszenie poziomu dwufosfoglicerynianu (2,3-DPG), przez co hemoglobina trudniej oddaje tlen, czego efektem jest niedotlenienie organizmu.
    • Stwierdzono, że dożylne podanie mieszaniny tlenowo- ozonowej przed stosowaniem inhalacji tlenem zwiększa wysycenie erytrocytów tlenem w płucach i szybko wzrasta jego prężność w krwi tętniczej. Wykrycie tego zjawiska było kluczowym momentem zastosowania ozonu w medycynie.

    2. Ozonoterapia intensyfikuje procesy usuwania ksenobiotyków (toksyn pochodzących z zewnątrz) przez nabłonek płuc poprzez aktywizowanie mitochondriów, który to proces zachodzi również w wątrobie i nadnerczach, co także jest związane z syntezą i przekształcaniem sterydów, utylizacją leków i innych ksenobiotyków – ozon ma zatem także wpływ na odtruwanie organizmu.

    3. Ozonoterapia dożylna stabilizuje gospodarkę tłuszczową.

    Stwierdzono, że u osób względnie zdrowych podwyższał się poziom HDL a obniżeniu ulegały trzy pozostałe frakcje lipidogramu, czyli cholesterol całkowity, LDL i TG. U osób z miażdżycą obserwowano obniżanie zarówno HDL jak i LDL, jednak z korzystnym stosunkiem tych dwóch parametrów, wskazując na przeciwmiażdżycowe działanie ozonoterapii dożylnej. U osób z dodatkowo istniejącą cukrzycą HDL nie zmieniało się, natomiast znacznie zmniejszała się frakcja LDL, stabilizując ich wzajemny stosunek. HDL 50- 60, LDL 80- 110.

    4. Ozonoterapia a wolne rodniki.

    Wolne rodniki (WRT), to niestabilne chemicznie metabolity tlenu posiadające jeden wolny niesparowany elektron. Takimi rodnikami są rodnik ponadtlenkowy O2-, rodnik hydroksylowy OH” i rodnik nadtlenkowy H2O2. Powstają w naszym organizmie na co dzień i są efektem metabolizmu.
    Są z jednej strony konieczne dla wielu przemian w organizmie jak oddychanie, synteza melaniny, procesy widzenia czy fotosynteza.
    Tworzenie wolnych rodników ma olbrzymie znaczenie w niszczeniu bakterii i wirusów w procesie zapalnym, ale musi być pod kontrolą układów przeciwwolnorodnikowych, w przeciwnym razie tworzy się stan zapalny z martwicą tkanek. Taki stan jest uważany za objaw niewydolności układów zmiataczy wolnych rodników. Są to systemy enzymatyczne, błonowe lipidowe, związane z wit A, E, D i K, koenzymem Q 10 i wodne z witaminami rozpuszczalnymi w wodzie – Wit C, laktoferryna, kwas moczowy czy glutation. Najważniejsza linia obrony to mechanizmy enzymatyczne – katalaza, dysmutaza nadtlenkowa i peroksydaza glutationowa, które są metaloenzymami tzn. w ich składzie jest Mg, Zn, Cu i Fe.
    Źródła wolnych rodników to m.in:
    • stres,
    • promieniowanie elektromagnetyczne i rtg,
    • ksenobiotyki – wszelkie leki, cytostatyki, pestycydy i inne środki ochrony roślin, dodatki do żywności, wysoki stopień jej przetworzenia, produkty przerobu ropy naftowej, metale ciężkie, - powietrze, woda,
    • przemiana tlenu w mitochondriach,
    • metabolizm Fe i Cu,
    • aktywacja fagocytozy, czyli aktywna praca limfocytów.
    Jeżeli układy determinujące ilość wolnych rodników są sprawne, organizm też funkcjonuje sprawnie zachowując równowagę.
    Jednakże wpływ zewnętrznych czynników wydatnie zaburza mechanizmy przeciwwolnorodnikowe i mamy ich nadmiar.
    Zaburzenia trawienia powodują braki witaminowe a metale ciężkie uszkadzają enzymy – wolne rodniki zaczynają dominować.
    Jednakże wpływ zewnętrznych czynników wydatnie zaburza mechanizmy przeciwwolnorodnikowe i mamy ich nadmiar.
    • miażdżycy naczyń, chorobie zakrzepowo-zatorowej,
    • przeważającej części nowotworów,
    • marskości wątroby,
    • RZS, chorobie Hashimoto, łuszczycy i innych chorobach autoimmunologicznych w tym w chor. Parkinsona, Alzheimera SM, schizofrenii i innych,
    • cukrzycy,
    • jaskrze, zaćmie i wielu, wielu innych.
    I tu jest pole do działania dla ozonu pomimo, że sam jest źródłem wolnych rodników. To dwutorowe działanie ozonu polegające na natlenieniu organizmu i jednocześnie formie odtrucia powoduje uruchomienie układów zmiataczy wolnych rodników. W zależności od dawki stosowanego ozonu, obserwujemy po 2, 3 lub 5 zabiegu objawy detoksu. Objawia się to złym samopoczuciem, wysypką, sennością, objawami kataralnymi, przebiegającymi jak o różnym nasileniu infekcja. To też jest efekt rozpadu bakterii i grzybów, jeśli takie były. Są to objawy przejściowe i najczęściej następnego dnia ustępują.

    5. Ozon ma działanie antyagregacyjne na płytki krwi poprzez łączenie z glutationem w nich zawartym. To działanie przeciwkrzepliwe ma niebagatelne znaczenie w zespole ostrej niewydolności oddechowej u dorosłych, miażdżycy tętnic kończyn dolnych czy cukrzycy. Popularnym środkiem stosowanym, aby zapobiec krzepnięciu jest aspiryna – kwas acetylosalicylowy.

    Preparaty to Acard, Polocard itp. Stosowane dawki to 75, 150 lub więcej miligramów. Aspiryna to 500 mg. Ale…! Już dawka 50 mg blokuje czynnik naturalnie chroniący ścianę naczyń – prostacyklinę, a jak wykazały badania już dawka 30 mg hamuje nadkrzepliwość krwi nie blokując PGI.

    Wyższe dawki aspiryny ograniczają działanie enzymu dysmutazy nadtlenkowej w żołądku – b. silnego przeciwwolnorodnikowca. Ponadto hamuje peroksydazę glutationową i katalazę – czyli hamuje wewnętrzne odzyskiwanie glutationu i rozkład H2O2 do wody i tlenu – a zatem wydatnie osłabia działania przeciwolnorodnikowe.

    6. Wpływ ozonu na układ immunologiczny.

    Stwierdzono, że podawanie mieszaniny tlenowo-ozonowej podnosi ogólną i miejscową odporność oraz osłabia niekorzystne odczyny immunologiczne w przebiegu procesów zapalnych. Odbywa się to przez aktywację jednych grup limfocytów a osłabienie innych.

    Małe dawki ozonu w mieszaninie mają działanie pobudzające mechanizmy odpornościowe a wyższe stężenia mają działanie supresyjne, czyli tłumiące odpowiedź immunologiczną.

    Ta druga właściwość wysokich stężeń ozonu znajduje zastosowanie we wspomaganiu leczenia chorób z gatunku autoagresji.

    7. Ozon a drobnoustroje.

    Działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciw – grzybicze wynika z silnych właściwości utleniających ozonu i rzecz bardzo ważna – nie stwierdzono oporności na ozon, co w przypadku stosowania antybiotyków jest zjawiskiem bardzo częstym.

    Działanie przeciwwirusowe

    Jak wiemy wirusy nie poddają się leczeniu antybiotykami. Ozon jest więc jedyną możliwością skutecznego leczenia chorób
    wirusowych. Skuteczność tej formy leczenia podnosi jeszcze podawanie nanosrebra.

    Właściwości przeciwwirusowe ozonu opierają się na ozonolizie – prościej – rozpuszczeniu błony komórkowej wirusa i wniknięciu przez nią nadtlenku wodoru, który uszkadza możliwość mnożenia się wirusa. Ponadto rozpuszcza błonę komórkową komórki już zakażonej wirusem, dobierając się do niego. Skuteczne działanie obserwowano w stosunku do wirusów Polio, Adeno, Echo, Coxackie, Herpes, Hepatitis A, B, C , HIV i Retrowirusów, z których duża część to wirusy onkogenne.

    Działanie na bakterie i grzyby

    Działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze opiera się na podobnych mechanizmach, jak w przypadku wirusów. Dotyczy to bakterii beztlenowych, jak tlenowych. Beztlenowe to Clostridium, laseczki tężca, jadu kiełbasianego, zgorzeli gazowej. Tlenowe to gronkowce, paciorkowce, Proteus, Escherichia i inne.

    Zniszczenie bakterii w przypadku zastosowania mieszaniny tlenowo-ozonowej to kwestia kilku sekund, najwyżej kilku minut, a przypadku niszczenia zarodników, to najwyżej 3 godziny.
    W przypadku masywnych zakażeń pałeczkami E.coli, potwierdzono duże znaczenie kliniczne podawania ozonu jako wspomożenie antybiotykoterapii. Okazało się, że duża ilość szczepów bakteryjnych jest oporna na działanie dopełniacza, co ogranicza możliwość zastosowania wielu antybiotyków.
    Układ dopełniacza, to w naszym organizmie zespół mechanizmów regulowanych enzymatycznie, mających za zadanie ochronę przed bakteriami i wirusami. Na skutek zmian zapalnych te mechanizmy są osłabione i komórki tracą swe możliwości obronne, ale również bakterie wypracowują sobie zabezpieczenie przed tym systemem obronnym i są bezkarne. Antybiotyk nie działa. Ozonoterapia uwrażliwia chorobotwórcze bakterie na działanie dopełniacza i synergia tych dwóch metod została potwierdzona klinicznie. Wykazano skuteczność ozonoterapii w stosunku do:
    • Staphylococcus aureus, albus, haemoliticus,
    • Escherichia coli,
    • Poteus vulgaris,
    • Nocardia corallina,
    • Monilla albicans,
    • Trychophyton mentagrophytes, purpureum,
    • Microsporium audonini, lanosum.
    Podobny mechanizm decyduje o wyjątkowej skuteczności ozonoterapii w stosunku do grzybów np. Candida albicans i innych.
    Trochę dłużej trwa leczenie np. oliwą ozonowaną zmian zewnętrznych, z których wyhodowano gronkowce czy grzyby Candida. Jałowe posiewy z tych zmian notowano po ok. 30 godzinach od zastosowania.

    8. Wpływ ozonu na procesy zapalne

    Jest to działanie ozonu niezależnie od jego działania niszczącego na drobnoustroje.
    Powstawanie procesu zapalnego w organizmie to skomplikowany zespół wzajemnych oddziaływań pewnych frakcji leukocytów, układów enzymatycznych, immunoglobulin, przemian energetycznych, hormonów i produkcji rodników – ponadtlenkowego i H2O2. Podanie mieszaniny tlenowo- ozonowej powoduje porządkowanie tego systemu poprzez stymulowanie eozynofili, głównych komórek układu białokrwinkowego wywierających działanie przeciwzapalne. Bardzo ładnie obserwujemy to np. w przypadkach zapalenia stawu kolanowego, kiedy po kilkukrotnym, dostawowym podaniu ozonu osiągamy wyleczenie.

    9. Wpływ ozonu na choroby nowotworowe

    Terapia tlenowo-ozonowa hamuje postęp nowotworu poprzez zmianę metabolizmu komórki nowotworowej. Kluczowym tu jest rodnik nadtlenkowy H2O2, powstający w wyniku podania ozonu, który powoduje rozpad komórki i rozerwanie łańcucha DNA komórki nowotworowej.
    Ozonoterapia w kontekście chorób nowotworowych
    a) Ozon uruchamiania kilkanaście systemów antyoksydacji
    Ozon będąc równocześnie aktywną formą tlenu jest również czynnikiem który aktywuje układy antyoksydacyjne organizmu.
    W stężeniu w jakim ozon jest aplikowany w trakcie zabiegu ozonoterapii jest absolutnie bezpieczny dla człowieka i nie może być traktowany jako „szkodliwy oksydant”. Dla tego stężenia już 1 układ antyoksydacyjny człowieka potrafi go „zneutralizować”. Organizm ludzki posiada tymczasem kilkanaście różnych układów antyoksydacyjnych, działających w różnych mechanizmach. Po zabiegu ozonoterapii aktywowanych jest wszystkich kilkanaście szlaków antyoksydacyjnych! Dzięki temu organizm poradzić sobie może w wieloma innymi wolnymi rodnikami. Wolne rodniki, w tym wolne rodniki tlenowe, nie tylko wpływają na gorsze funkcjonowanie narządów, wygląd skóry ale przede wszystkim są czynnikami, które uszkadzają DNA – działają mutagennie i kancerogennie. To jeden z mechanizmów w których ozon działa przeciwnowotworowo.
    B) Mechanizm działania przeciwnowotworowego ozonu jest kilkukierunkowy:
    • reguluje funkcjonowanie układu odpornościowego, wspomagając wyszukiwanie i eliminowanie komórek zmutowanych – nowotworowych
    • działa na aktywację układów przeciwwolnorodnikowych, które nie dopuszczają do mutowania DNA w kierunku złośliwym
    • poprawiając stan utlenowania organizmu zmniejsza obszary beztlenowego zakwaszenia , w których powstawanie nowotworów jest najbardziej prawdopodobne
    • reguluje aktywność genów we wszystkich komórkach organizmu – w tym genów odpowiedzialnych za kontrolę podziałów komórkowych, protoonkogenów i innych, które funkcjonując wadliwie potęgują podziały komórek (a tym właśnie jest nowotwór!)
    • Monilla albicans,
    • Trychophyton mentagrophytes, purpureum,
    • Microsporium audonini, lanosum.
    Ponadto wykazano, że podawanie mieszaniny tlenowo- ozonowej uwrażliwia komórkę nowotworową na radioterapię i chemioterapię. Podawanie dootrzewnowo w rozsianym procesie w jamie brzusznej powodowało zmniejszenie masy guza i dolegliwości bólowych.

    10. Ozon w leczeniu SM.

    Wiele badań potwierdziło, że jednym z elementów patogenetycznych w powstawaniu SM są wolne rodniki. Mówiliśmy o tym wcześniej. Także wzrost tych rodników stwierdzano w okresach zaostrzenia choroby, co rejestrowano w SM. Jak już mówiliśmy podawanie mieszaniny tlenowo- ozonowej powoduje duży wzrost aktywności 3 podstawowych enzymów przeciwwolnorodnikowych mianowicie katalazy, dysmutazy i peroksydazy glutationowej.
    Badania kliniczne wykazały, że znacząca poprawa dotyczyła osób w okresie remisji, a nieco mniejsza w stanie rzutu. Jest to zrozumiałe, biorąc pod uwagę to, że w stanie rzutu mamy do czynienia z większą aktywnością WRT.

    11. Ozon w położnictwie i ginekologii

    Biorąc pod uwagę działanie ozonu, które wcześniej opisałem, mianowicie działanie przeciwkrzepliwe, przeciwbakteryjne, dotleniające, przeciwzapalne, to jasnym się staje, że zastosowanie w tej specjalności także znalazło swoje odzwierciedlenie w badaniach wykazując skuteczność i bezpieczeństwo zarówno dla matki, jak i dla dziecka. W chorobach wikłających ciążę – choroby wirusowe, bakteryjne
    i niektóre metaboliczne np. cukrzyca w aspekcie szerokiego działania terapii tlenowo-ozonowej na organizm powinny być leczone terapią skojarzoną, ponieważ wyniki badań u pacjentek z cukrzycą, wirusowym zapaleniu wątroby czy cytomegalią są bardzo dobre. Także w ginekologii, gdzie problemem leczniczym są zespoły związane z zakażeniami bakteryjnymi czy też florą mieszaną, powodujące groźne powikłania, z niepłodnością włącznie.

    12. Ozon w innych specjalnościach

    – Ozon w stomatologii.
    – Ozon w ortopedii i traumatologii – po zabiegach, dostawowo
    – Ozon w chirurgii:
    • przygotowanie do zabiegów,
    • natlenienie,
    • likwidacja wolnych rodników,
    • zakażenia pooperacyjne,
    • trudno gojące się rany,
    • odleżyny,
    • owrzodzenia żylne i tętnicze itp.

    13. Drogi podania ozonu

    1. Dożylnie w postaci mieszaniny tlenowo-ozonowej gdzie mamy 5% ozonu i 95% tlenu, przygotowanej w precyzyjnie dobranej dawce – innej w przebiegu różnych schorzeń, w specjalnym aparacie z tlenu medycznego.
    2. Dożylnie w postaci autohemotransfuzji. Polega na pobraniu do specjalnej butelki ok. 100 ml krwi, naozonowaniu jej i natychmiastowym podaniu jej z powrotem do krwiobiegu, tym samym aparatem do przetoczeń.
    3. Domięśniowo lub podskórnie – małe ilości bezpośrednio ze strzykawki.
    4. Rękawy ozonowe – zamknięty obieg przy leczeniu owrzodzeń, oparzeń.
    5. Podawanie doodbytnicze
    6. Krople do oczu
    7. Podawanie dopochwowe
    8. Podawanie do przewodów słuchowych
    9. Ozonowana oliwa
    10. Maści ozonowe

    14. Przeciwwskazania do terapii ozonowej

    • niewyrównane nadciśnienie tętnicze,
    • skrajna niewydolność krążenia,
    • świeży zawał mięśnia sercowego,
    • zatrucie alkoholem,
    • kobiety w ciąży (względne),
    • miastenia.
    Ilość publikacji zgodnych z EBM to ponad 2800 prac. Specjalistą w zakresie ozonoterapii przeprowadzanych w ATG MEDIC jest lek. med. Witold Kowalewski.