Ozonoterapia Warszawa
- 1795 r. Marun zauważył obecność charakterystycznego zapachu przy przechodzeniu iskier przez powietrze
- 1840 r. Schonbein odkrył, że podczas elektrolizy wody powstaje na anodzie specyficzny zapach, zbliżony do tego, który wyczuwa się po burzy, nazwał go słowem z jęz. greckiego – ozon – tzn. wąchać.
- 1873 r. Fox zaobserwował zabijanie mikroorganizmów przez ozon.
- 1894 r. Zastosowanie ozonu do leczenie gruźlicy u ludzi.
- 1915 r. Wolff zastosował mieszaninę tlenowo ozonową w celu odkażania ran.
- 1935 r. Zastosowanie doodbytnicze mieszaniny tlenowo- ozonowej do leczenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, zapalenia kości przetok pęcherzowo – odbytniczych.
Właściwości ozonu
Ozon jest odmianą tlenu – cząsteczka tlenu ma 2 atomy tlenu a cząsteczka ozonu 3 atomy tlenu. Ozon powstaje z powietrza atmosferycznego pod wpływem wyładowań elektrycznych
i promieniowania ultrafioletowego.
3O₂↔2O₃
Max stężenie ozonu jest 25-30 km nad powierzchnią morza (NPM). Ozonosfera jest specyficznym filtrem i zatrzymuje promieniowanie UVC zabójcze dla organizmów żywych, osłabia UVB docierające do pow. ziemi – w efekcie dociera do nas ok. 20% – jest to promieniowanie potrzebne do syntezy wit. D w skórze. UVA jest najmniej szkodliwe, choć w nadmiarze uszkadza włókna kolagenowe i jest przyczyną przedwczesnego starzenia skóry.
Ozon w postaci gazowej jest toksyczny powodując zmiany patologiczne w nabłonku płuc, choć były doniesienia z ośrodków w Japonii o stosowaniu mieszaniny tlenowo- ozonowej, o niskim stężeniu ozonu, u chorych z astmą oskrzelową.
Dbanie o odpowiednią szczelność ozonosfery jest podstawą życia na ziemi, dlatego tak ważną staje się walka o zmniejszenie emisji CO2, SO, freonu i innych gazów, które uszkadzają warstwę ozonową.
Z biochemicznego punktu widzenia najważniejszymi związkami ozonu w organizmie są ozonki – to połączenia ozonu z organicznymi związkami nienasyconymi i jon nadtlenkowy O2-, który jest silnym wolnym rodnikiem i uruchamia w organizmie mechanizmy przeciw wolnorodnikowe – antyoksydacyjne organizmu. W stężeniu w jakim ozon jest aplikowany w trakcie zabiegu ozonoterapii, jest absolutnie bezpieczny dla człowieka
i nie może być traktowany jako „szkodliwy oksydant”. Dla tego stężenia już 1 układ antyoksydacyjny człowieka potrafi go „zneutralizować”. Organizm ludzki posiada tymczasem kilkanaście różnych układów antyoksydacyjnych, działających w różnych mechanizmach. Po zabiegu ozonoterapii aktywowanych jest wszystkich kilkanaście szlaków antyoksydacyjnych! Dzięki temu organizm poradzić sobie może w wieloma innymi wolnymi rodnikami. Wolne rodniki, w tym wolne rodniki tlenowe, nie tylko wpływają na gorsze funkcjonowanie narządów, wygląd skóry ale przede wszystkim są czynnikami, które uszkadzają DNA – działają mutagennie i kancerogennie. To jeden z mechanizmów, w których ozon działa przeciwnowotworowo.
Wpływ ozonu na metabolizm w komórce
- Ozon wzmaga transbłonowy przepływ tlenu. Proces ten zachodzi zarówno w erytrocytach, jak i w komórkach jądrzastych, czyli narządowych. Odbywa się to poprzez następujące procesy:
- Wnikając do błony komórkowej erytrocytu ozon powoduje skrócenie łańcucha nienasyconych kwasów tłuszczowych, co rozluźnia strukturę lipidów tej błony. Wynikiem tego jest uelastycznienie erytrocytów, odzyskanie dwuwklęsłego kształtu, znika rulonizacja krwinek. Usprawnia to w znacznej mierze krążenie, szczególnie w naczyniach włosowatych – bardziej elastyczne erytrocyty łatwiej przechodzą przez naczynia, przez co poprawia się zaopatrzenie tkanek w tlen i substancje odżywcze.
- Ozon wnikając do erytrocytów podwyższa poziom dwufosfoglicerynianu, dzięki któremu hemoglobina łatwiej oddaje tlen do komórek. Odbywa się to przy znacznym udziale glutationu i jego form pochodnych. Kwasica, czy też zwykłe zakwaszenie, które dotyka większość z nas, powoduje zmniejszenie poziomu dwufosfoglicerynianu (2,3-DPG), przez co hemoglobina trudniej oddaje tlen, czego efektem jest niedotlenienie organizmu.
- Stwierdzono, że dożylne podanie mieszaniny tlenowo- ozonowej przed stosowaniem inhalacji tlenem zwiększa wysycenie erytrocytów tlenem w płucach i szybko wzrasta jego prężność w krwi tętniczej. Wykrycie tego zjawiska było kluczowym momentem zastosowania ozonu w medycynie.
2. Ozonoterapia intensyfikuje procesy usuwania ksenobiotyków (toksyn pochodzących z zewnątrz) przez nabłonek płuc poprzez aktywizowanie mitochondriów, który to proces zachodzi również w wątrobie i nadnerczach, co także jest związane z syntezą i przekształcaniem sterydów, utylizacją leków i innych ksenobiotyków – ozon ma zatem także wpływ na odtruwanie organizmu.
3. Ozonoterapia dożylna stabilizuje gospodarkę tłuszczową.
4. Ozonoterapia a wolne rodniki.
- stres,
- promieniowanie elektromagnetyczne i rtg,
- ksenobiotyki – wszelkie leki, cytostatyki, pestycydy i inne środki ochrony roślin, dodatki do żywności, wysoki stopień jej przetworzenia, produkty przerobu ropy naftowej, metale ciężkie, - powietrze, woda,
- przemiana tlenu w mitochondriach,
- metabolizm Fe i Cu,
- aktywacja fagocytozy, czyli aktywna praca limfocytów.
- miażdżycy naczyń, chorobie zakrzepowo-zatorowej,
- przeważającej części nowotworów,
- marskości wątroby,
- RZS, chorobie Hashimoto, łuszczycy i innych chorobach autoimmunologicznych w tym w chor. Parkinsona, Alzheimera SM, schizofrenii i innych,
- cukrzycy,
- jaskrze, zaćmie i wielu, wielu innych.
5. Ozon ma działanie antyagregacyjne na płytki krwi poprzez łączenie z glutationem w nich zawartym. To działanie przeciwkrzepliwe ma niebagatelne znaczenie w zespole ostrej niewydolności oddechowej u dorosłych, miażdżycy tętnic kończyn dolnych czy cukrzycy. Popularnym środkiem stosowanym, aby zapobiec krzepnięciu jest aspiryna – kwas acetylosalicylowy.
Preparaty to Acard, Polocard itp. Stosowane dawki to 75, 150 lub więcej miligramów. Aspiryna to 500 mg. Ale…! Już dawka 50 mg blokuje czynnik naturalnie chroniący ścianę naczyń – prostacyklinę, a jak wykazały badania już dawka 30 mg hamuje nadkrzepliwość krwi nie blokując PGI.
Wyższe dawki aspiryny ograniczają działanie enzymu dysmutazy nadtlenkowej w żołądku – b. silnego przeciwwolnorodnikowca. Ponadto hamuje peroksydazę glutationową i katalazę – czyli hamuje wewnętrzne odzyskiwanie glutationu i rozkład H2O2 do wody i tlenu – a zatem wydatnie osłabia działania przeciwolnorodnikowe.
6. Wpływ ozonu na układ immunologiczny.
Stwierdzono, że podawanie mieszaniny tlenowo-ozonowej podnosi ogólną i miejscową odporność oraz osłabia niekorzystne odczyny immunologiczne w przebiegu procesów zapalnych. Odbywa się to przez aktywację jednych grup limfocytów a osłabienie innych.
Małe dawki ozonu w mieszaninie mają działanie pobudzające mechanizmy odpornościowe a wyższe stężenia mają działanie supresyjne, czyli tłumiące odpowiedź immunologiczną.
Ta druga właściwość wysokich stężeń ozonu znajduje zastosowanie we wspomaganiu leczenia chorób z gatunku autoagresji.
7. Ozon a drobnoustroje.
Działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciw – grzybicze wynika z silnych właściwości utleniających ozonu i rzecz bardzo ważna – nie stwierdzono oporności na ozon, co w przypadku stosowania antybiotyków jest zjawiskiem bardzo częstym.
Działanie przeciwwirusowe
Jak wiemy wirusy nie poddają się leczeniu antybiotykami. Ozon jest więc jedyną możliwością skutecznego leczenia chorób
wirusowych. Skuteczność tej formy leczenia podnosi jeszcze podawanie nanosrebra.
Właściwości przeciwwirusowe ozonu opierają się na ozonolizie – prościej – rozpuszczeniu błony komórkowej wirusa i wniknięciu przez nią nadtlenku wodoru, który uszkadza możliwość mnożenia się wirusa. Ponadto rozpuszcza błonę komórkową komórki już zakażonej wirusem, dobierając się do niego. Skuteczne działanie obserwowano w stosunku do wirusów Polio, Adeno, Echo, Coxackie, Herpes, Hepatitis A, B, C , HIV i Retrowirusów, z których duża część to wirusy onkogenne.
Działanie na bakterie i grzyby
Działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze opiera się na podobnych mechanizmach, jak w przypadku wirusów. Dotyczy to bakterii beztlenowych, jak tlenowych. Beztlenowe to Clostridium, laseczki tężca, jadu kiełbasianego, zgorzeli gazowej. Tlenowe to gronkowce, paciorkowce, Proteus, Escherichia i inne.
- Staphylococcus aureus, albus, haemoliticus,
- Escherichia coli,
- Poteus vulgaris,
- Nocardia corallina,
- Monilla albicans,
- Trychophyton mentagrophytes, purpureum,
- Microsporium audonini, lanosum.
8. Wpływ ozonu na procesy zapalne
9. Wpływ ozonu na choroby nowotworowe
- reguluje funkcjonowanie układu odpornościowego, wspomagając wyszukiwanie i eliminowanie komórek zmutowanych – nowotworowych
- działa na aktywację układów przeciwwolnorodnikowych, które nie dopuszczają do mutowania DNA w kierunku złośliwym
- poprawiając stan utlenowania organizmu zmniejsza obszary beztlenowego zakwaszenia , w których powstawanie nowotworów jest najbardziej prawdopodobne
- reguluje aktywność genów we wszystkich komórkach organizmu – w tym genów odpowiedzialnych za kontrolę podziałów komórkowych, protoonkogenów i innych, które funkcjonując wadliwie potęgują podziały komórek (a tym właśnie jest nowotwór!)
- Monilla albicans,
- Trychophyton mentagrophytes, purpureum,
- Microsporium audonini, lanosum.
10. Ozon w leczeniu SM.
11. Ozon w położnictwie i ginekologii
i niektóre metaboliczne np. cukrzyca w aspekcie szerokiego działania terapii tlenowo-ozonowej na organizm powinny być leczone terapią skojarzoną, ponieważ wyniki badań u pacjentek z cukrzycą, wirusowym zapaleniu wątroby czy cytomegalią są bardzo dobre. Także w ginekologii, gdzie problemem leczniczym są zespoły związane z zakażeniami bakteryjnymi czy też florą mieszaną, powodujące groźne powikłania, z niepłodnością włącznie.
12. Ozon w innych specjalnościach
– Ozon w stomatologii.
– Ozon w ortopedii i traumatologii – po zabiegach, dostawowo
– Ozon w chirurgii:
- przygotowanie do zabiegów,
- natlenienie,
- likwidacja wolnych rodników,
- zakażenia pooperacyjne,
- trudno gojące się rany,
- odleżyny,
- owrzodzenia żylne i tętnicze itp.
13. Drogi podania ozonu
- Dożylnie w postaci mieszaniny tlenowo-ozonowej gdzie mamy 5% ozonu i 95% tlenu, przygotowanej w precyzyjnie dobranej dawce – innej w przebiegu różnych schorzeń, w specjalnym aparacie z tlenu medycznego.
- Dożylnie w postaci mieszaniny tlenowo-ozonowej gdzie mamy 5% ozonu i 95% tlenu, przygotowanej w precyzyjnie dobranej dawce – innej w przebiegu różnych schorzeń, w specjalnym aparacie z tlenu medycznego.
- Domięśniowo lub podskórnie – małe ilości bezpośrednio ze strzykawki.
- Rękawy ozonowe – zamknięty obieg przy leczeniu owrzodzeń, oparzeń.
- Podawanie doodbytnicze
- Krople do oczu
- Podawanie dopochwowe
- Podawanie do przewodów słuchowych
- Ozonowana oliwa
- Maści ozonowe
14. Przeciwwskazania do terapii ozonowej
- niewyrównane nadciśnienie tętnicze,
- skrajna niewydolność krążenia,
- świeży zawał mięśnia sercowego,
- zatrucie alkoholem,
- kobiety w ciąży (względne),
- miastenia.